خانه دوست کجاست

در فلق بود که پرسید سوار

آسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه نوری که لب داشت به تاریکی شن ها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری گفت :

نرسیده به درخت

کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است

دو قدم مانده به گل

پای فواره جاوید اساطیر زمین می مانی

و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد

کودکی می بینی

رفته از کاج بلندی بالا ، جوجه بر دارد از لانه نور

و از او می پرسی

خانه دوست کجاست!!!