به سراغ من اگر میایید

به سراغ من اگر می آیید پشت هیچستام

پشت هیچستان جایی است

پشت هیچستان رگ ها ، پر قاصدهایی است.

که خبر می آرند ، از گل واشده دور ترین بوته خاک

روی شن ها هم ، نقش های سم اسبان سواران ظریفی که صبح

به سر تپه ی معراج شقایق رفتند.

آدم اینجا تنهاست.

و در این تنهایی ، سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست.